കവിത | മുനീർ കടയ്ക്കല്‍


കടലു വറ്റുമ്പോഴുള്ള
മീനുകള്‍
തിടുക്കപ്പെട്ട് , കരകൂടി
കടിച്ചു പറിയ്ക്കുന്നുണ്ട്.

ചെകിടു തകര്‍ന്നും
ഉടലു പിളര്‍ന്നും
മീനൊരുത്തി
മുന്നും, പിന്നും 
കണ്ണില്ലാതെ മാനത്തേക്ക്,
മഞ്ഞളിക്കുന്നു.

ഉണ്‍മയിലൊരു നോവ്
പടരുന്നു, 
ചെകിളച്ചുവപ്പില്‍ 
ചിറകു മുളയ്ക്കുന്നു.

ഉയിരിന്‍റെ് പറക്കലില്‍,
കടലുംകരയുമൊന്നായി-
നക്ഷത്രങ്ങള്‍ കാണുന്നു.
കടലു വറ്റിയിട്ടും
മീനുകളെല്ലാം 
നീന്തിത്തുടിയ്ക്കുന്നു.